Om 14:00 zouden we onze dienst online uitzenden. Echter ook dit leek in het water te vallen. De 1 was ziek, de ander verhinderd, een volgende vergeten en onze nieuwste zuster had een hele goede reden: Zij werd vandaag gedoopt in de Zevenhuizerplas! Zo jammer dat we dit feest niet met haar fysiek aanwezig hebben kunnen vieren. Uiteraard hebben we dit wel in de Geest gevierd, ook al hadden we niets bij ons om mee te toosten. De foto's kunnen we echter wel delen.
We hebben een lange nacht kunnen maken aan de poort van de Betuwe. Helaas werden we niet erg uitgerust deze ochtend wakker. Gelukkig was het vannacht een droge nacht en weinig dauw, wat toch prettiger ontwaakt, dan dat de druppels in je nek glijden. We werden deze ochtend gewekt door de kerkklokken die ons uitnodigde naar de kerk te komen. We zouden deze ochtend te gast zijn in de Arabisch-Nederlandse kerk in Amersfoort. Maar door prive-omstandigheden van onze gastgezin was dit niet een realistische verwachting. Daarom hadden we besloten deze ochtend in Amerongen naar de kerk te gaan. Na een goede wandeling kwamen we op de plaats van bestemming aan. Echter was hier geen wijk in aanbouw te vinden, zoals op Google Maps, maar evenmin de kerk die er al wel zou horen te staan. Slechts een verlaten schoolplein en de opbouw van de finish van een wielertour was zichtbaar. Van de bewuste kerk...geen spoor. Een andere kerk opzoeken had niet veel zin meer, daar alle kerken om 10:00 met hun diensten begonnen. De enige die daar van afweek, noemde zich kerk maar stond meditatie, yoga en culturele activiteiten vele malen hoger dan het dienen van de Heer of het prijzen van de naam van onze Heere Jezus Christus. Okay, plannen bijstellen, dan gaan we een lekkere wandeling maken. We zitten hier rond de Amerongseberg in waanzinnig mooi natuurgebied. Diverse natuurgebieden en reservaten sluiten op elkaar aan en vormen de natuurlijke overgang van de Nationaalpark Utrechtse Heuvelrug naar de Betuwe, gescheiden door de duizenden jaren ouden waterscheiding.
Nu moet je uiteraard zorgen dat je eten en drinken bij je heb als je de natuur in trek. Hoewel wij nog even waren teruggekeerd om onze electronica mee te nemen, vergaten we uiteindelijk water en voedsel bij ons te steken. Via het knooppunt van het Kortelandenpad hebben we de gehele Galgenpad gelopen door de natuurgebieden rond de Amerongseberg (Amerongen-Elst-Prattenburg)
We hebben een heerlijke tijd met vrienden gehad. Gekgenoeg is het 'normale' leven soms intensiever, dan het vrij zwervers bestaan. In de achterliggende dagen hebben we diverse familieleden en vrienden mogen bezoeken en kwamen minder toe aan de geleide impulsieve actie acties. Maar we waren uitgenodigd om op bezoek te komen bij mensen die we tot heden alleen telefonisch hadden mogen leren kennen. Een 'oude' uitzonderlijk wijze islamitische geestelijke man, die zijn leven heeft verbonden met een doortastende katholieke dame. Deze mensen hebben mij regelmatig figuurlijik met open mond laten staan, door hun levensverhaal, verdriet, zorgen en wijsheid te delen. Juist in deze ontmoeting hebben we mogen delen wat de waarde van liefde en geduld is, omdat we niet van onze prestaties, successen en kennis afhankelijk zijn, nog dat ons leven een uitgemaakte zaak is door fouten die we hebben begaan of zonden die we hebben gedoogd. In de vergeving is er morgen een nieuwe dag, om op te staan in een nieuw leven. Ongeacht hoe lang de weg is die reeds achter ons ligt. Wat een mooie mensen komen we in dit avontuur toch tegen!!
We staan geparkeerd precies op de rand waar het Romeinse Rijk haar grenzen door het land heeft getrokken. Voor ons strekt de Betuwe zich uit als een schijnbaar eindeloos groen landschap wat afgewisseld wordt door bomen, poelen, graslanden en en huizen, boerderijen en ateliers. Afgezien van de auto's die geparkeerd zijn, wordt je terug de tijd ingezogen. In de oud-Hollandse straatjes verspreid tref je nog de lokale bakker, slager, slijter en cafes aan. Alles in rust. Oma die een praatje met je bij de bakker komt maken en verder...stilte. Hoewel dit bijna de achtertuin van mijn jeugd is, heb ik nooit geweten hoeveel schoons hier is. Van een ouderwets respectvol kerkhof, tot de kroningsboom van Koningin Wilhelmina. Langs het Klompenpad staat een 15 meter hoge stelling gebouwd boven op de wal van de rivier, waardoor je boven het landschap uittroon en de vogels kan observeren. Naast ons liggen de gerst en tabaksvelden. Nooit geweten dat hier al 2 eeuwen tabak wordt gekweekt en ook een museum voor is ingericht. Deze ochtend is onze ochtend van ontspanning. Wandelen en met een boek in de zon genieten.
Gisteren toen wij uit Amersfoort via Heiligenberg Leusden binnen kwamen rijden, sloeg de angst mij om het hart. De auto begon lelijk te stinken en de hitte van de motor sloeg door de zitting omhoog. Toen we nog met 20km/u de bovenzijde bereikte en en wilde afdalen, schoot het rempedaal onderin en sinds dat moment was er geen rem meer. Slechts met een zwakke handrem en stuurbewegingen kon ik remmen. Gelukkig rijden we geen 80km/u, maar een noodstop maken is onmogelijk en de remweg is veel te lang. Tot overmate ramp verloor de motor capaciteit en draaide alleen nog op lage toeren. We hebben gebeden dat we de plaats van bestemming nog veilig zouden bereiken en gelukkig is dat ook gelukt. Echter hadden wij ook een vervolgafspraak staan en bevinden ons aan de andere zijde van het land, met een auto, waar eigenlijk geen dealers voor in Nederland zijn... Je begrijpt de angst om nu met panne te komen staan. Daarom hebben we gedrieen gebeden voor de auto. En in oprechtheid 'Godzijdank' deed op datzelfde moment de gehele reminrichting het weer, even als de versnellingsbak/motor het weer.
Vandaag zijn we naar mijn oorspronkelijke woonplaats teruggekeerd. In de ochtend hebben we onze zuster bezocht en in de middag mijn daadwerkelijk zus in Scherpenzeel. Vandaag was ingesteld op het afleggen van bezoeken. Toch zijn we deze dag gezegend met diverse blijde blikken van herkenning als men de Boodschap zag. In de avond zijn we met de leden van onze huisgemeente bijelkaar geweest en hebben gezamelijk de film 'a Long way off' gekeken. Een hedendaagse verfilming van de gelijkenis van de Verloren Zoon. Of moet ik zeggen: De trouwe Vader? Hoewel onze wegen in de nieuwe dag van elkaar scheidde, kunnen we zeggen dat we veel hebben mogen uitwisselen.
We hebben een rustige nacht achter de rug. Afgezien van de paarden om ons heen en af en toe een blaffende hond in de opvang, hebben we geen mens gesproken. Gedurende de nacht was het hier wel een stukje drukker, voor handel in wat de winkel niet verkoopt overdag. Blijkbaar voelde deze dames en heren zich minder aangetrokken tot het Woord dan tot hun handel.
Wij gaan in elk geval straks op pad, om vandaag primair visites af te leggen en minder op evangelisatie gericht. Dat neemt natuurlijk niet weg dat we de gelegenheid niet onbenut zullen laten, waar we wel kunnen zaaien.
Gods zegen over de dag voor alle lezers gewenst.
Nadat we tot onze grote vreugde later waren vertrokken richting Bunschoten-Spakenburg, hebben we een 'oude'-vriendin in het geloof bezocht en hebben we mogen delen in wat God in de achterliggende dagen, maanden, maar ook de jaren waarin we elkaar niet hadden gezien, heeft gedaan in onze levens. Dit heeft ons erg bemoedigd, als ook het nodige gebed meegegeven. We werden ontvangen met een paar bakken koffie en een broodmaaltijd.
Daarna hebben we de museumhaven en het dorp van Bunschoten-Spakenburg bezocht. De drukkende hitte dreef ons echter naar het buitengebied toe. We hebben onze rust en verkoeling aan het Eemmeer gezocht, onder het genot van ons vakantieboek. Daar formeel dit gedeelte afgesloten was (heerlijk voor de rust), wilde we een illegale overnachting niet riscereren.
Terwijl wij aan het opbreken waren, ontmoetten wij een man die gisteren al sportend ons was gepasseerd. Hij was benieuwd waarom we Jezus als uitgangspunt zagen van onze missie. We hebben een getuigenis mogen geven hoe Hij zich aan ons heeft geopenbaard. Deze man is zelf een aanhanger van een relatief onbekende religie en volgeling van de profeet Baha'u'llah. We hebben na een goed gesprek een ruil gedaan. Wij ontvingen van hem 'Het Baha'i-geloof. Een overzicht' en hij is huiswaards gegaan met een Bijbel en De Christenreis van John Bunyan. We hebben nadat we met elkaar hebben gebeden afscheid van elkaar genomen. En we zetten onze tocht weer voort. Hoewel wij niet geloven in een eenheid van religies, geloven wij wel degelijk in de eenheid van de kerk en de boodschap van Christus: Liefde & Vrede, door vergeving van zonden
Als ware Fisherman Friends zetten we onze tocht voort langs het water, want we trekken door naar Bunschoten-Spakenburg. Hier hopen we oude vrienden te ontmoeten. Iets van de cultuur en natuur op te snuiven, maar zien vooral uit naar ontmoetingen. Zoals elke dag, proberen we de dag zonder verwachtingen te beginnen en wachtenaf wat de dag ons zal brengen. "Wat de toekomst brenge mogen..."
Gezien de heerlijke rust die hier heerst en het heerlijke klimaat van hoge temperatuur aan het water, hebben we besloten vandaag niet op te breken. We staan op een relatief rustige plek, midden in de natuur, maar ook een kruispunt van wandelaars. Hoewel de meeste gesprekjes beperken tot het mooie weer, hebben we ook kort getuigenis mogen geven van het reddende werk van Christus aan voorbij spelende ouderen, die achter hun voetbal aangingen met hun hockeystick. Zij wilde weten waarin Jezus genezing geeft/heeft geschonken. Midden in de natuur zijn we getuigen van het leven en mogen getuigen van het Leven.
Deze ochtend vooral genoten van de vreedzame rust, op deze zonovergoten dag, en de prachtige flora en fauna. Gevoelsmatig zijn we 100 jaar terug de tijd ingestapt in een openluchtmuseum. Alleen de hoogbouw van Almere in de verte en de windmolens bevestigen, dat we ons in het heden bevinden. Prachtig om de toch steeds meer vergeten, maar typische Hollandse vogels in zulke grote getalen door elkaar heen te zien leven. Bij aankomst bij de auto waren er flyers meegnomen. Bijbels waren wel verplaatst maar niet meegenomen. We bidden dat het Woord zijn weg zal vinden bij de voorbijgangers. Het blijft mooi om te horen, hoe het zien en lezen gesprekken brengt tot waar het leven omdraaid, zonder dat we fanatiek ook maar iemand hoeven aan te spreken.
Blijkbaar is 's nachts het Evangelie verspreiden eenvoudiger, want ook vannacht werd ik om 2:30 gewekt omdat iemand een Bijbel meenam. Deze dagen voelen bijna als een stage:
Daarom gisteren naast kookvoorzieningen, ook bakjes gekocht om de Bijbels en de kleurrijke Christenreis neer te zetten (op ons huishoudtrapje, als het droog is). Het is heerlijk om steeds weer wakker te worden te midden van de zang van de vogels.
Gelukkig hebben we de regen achter ons gelaten en doorgeklomen naar de oever van het Eemmeer/Huizerhooft. Daar we het zonder 220v-stroom moeten doen, zijn we inkopen gaan doen om primatief te stoken, zodat we 's avonds toch een potje eten konden koken en een pot koffie zetten. Tot we een monteur hebben gevonden, moeten we het hier er maar mee doen. Jammer dat we minder gastvrij ons kunnen presenteren, maar het zij zo.
Onze tocht werd onderbroken door onverwachts veel regen en nu uitgestorven straten. Daar ik bij mijn dochter nog een belofte had in te lossen, belanden we via de bioscoop in de wereld van dinosauriërs. Deze machtige oer-dieren blijven facineren. Ook vanwege alle wetenschap, discussie en onzin er om heen. Anderzijds jammer, dat men zich er zo weinig van bewust is hoeveel de Bijbel al over deze prachtige schepsels verteld.
Omdat mijn beenlengte iets meer ruimte prettig vond hadden we een tentzijl over de achterzijde gedaan en een deur opengehouden. Hierdoor bleef het schemer en dachten we heel vroeg in de ochtend te ontwaken toen de auto opeens begon te schudden en 2 mensen een Nieuwe Testament uit de zijkant van de auto wilde pakken. Schijnbaar lukte dat niet helemaal soepel. (Moeten we makkelijker maken). Ze zijn met een flyer vertrokken. En onze dag starten dus laat om 8:30. Over het Gooise Natuurreservaat zijn we naar St. Janskerkhof gelopen.
Na de openluchtdienst viel het al snel stil in het Wilhelminapark in Utrecht. Een ieder zocht zijn eigen huis weer op, toen de zon zich terugtrok en etenstijd aanbrak.
We zijn in de auto gestapt en afgezakt richting Hilversum, maar vonden het geen prettige omgeving. Onderweg kwamen we in het Gooise Natuurreservaat bij Laren uit. We werden als eerste door een vriendelijke ree begroet. Wil je in een korte tijd van de ene wereld in de andere wereld wanen, dan is dit een waanzinnig mooi natuurreservaat. Van landschap: Bos, heide en woestijn.
Vanmiddag hebben we onze bus aan de rand van het Koningin Wilhelminapark in het hartje van de grote stad Utrecht geplaatst. Vanaf deze zonnige plek, groen gras en ontspanning tussen de prachtige oude binnenstad en stinkende dieseldampen. We richten hier ons 'kamp' in om een dienst te verzorgen uit Psalm 1:
In Utrecht hebben we onze oude vrienden van de Central City Church bezocht. We hebben een heerlijke kerkdienst gehad, waarin we werden bevestigd in de opdacht gehoorzaam te zijn in ons priesterschap en het Evangelie in de wereld bekend te maken. Toen wij jaren geleden van deze gemeente afscheid moesten nemen (wat we echt nog steeds moeilijk vinden), werden we uitgezegend onder de woorden van Petrus:
Nadat de regen was overgetrokken hebben we de tent tegen de nacht ingepakt en het natuurgebied verlaten, zodat we niet in overtreding zouden zijn. We hebben de auto een kilometertje verderop op een inham tussen de boerderijen geplaatst en een goede nacht gemaakt. Verassend genoeg was het een stuk comfortabeler overnachten als in een tent. Iedereen keek ons vooraf aan: "ga je echt in zo'n klein wagentje?" Maar het was zelfs redelijk royaal. Na een rustige opstart en ochtendwandeling zijn we met onze auto afgereist naar Utrecht.
Halverwege de middag zijn we vertrokken bij een prettig zonnetje uit Nieuwerkerk aan den IJssel. Nieuw avontuur. Onze ervaring is dat een route plannen met een 45KM-voertuig een ramp is, omdat er geen routeplanners bestaan die hier op zijn ingericht. Het is of voor de auto bedoeld of voor de fiets. Maar wij zitten er precies tussen in. Opeens dook echter TomTom Go op met de Kronkelroutes. En dat leverde ons een rechtstreekse rit op naar onze eerste bestemming in Harmelen. Wie denkt dat Nieuwerkerk alleen via de snelwegen en provincieale wegen bereikbaar is, komt met deze routeplanner verrast uit. Want vanaf ons vertrek hebben we nog geen 5 minuten bij een grote weg gezeten. We hebben een lange route over dijkjes en tussen de boerderijen gereden. Door gehuchten en dorpjes die we niet kende. We zijn aangekomen in Harmelen aan het water, midden in de natuur. De toegang werd ons eerst geblokkeerd door sensatiebeluste dames koeien.