Weblog en Laatste Nieuws van de Geopende Deur

Leven als een vijgenboom

Leven als een vijgenboom

Vorige week zijn we gestart met de 7 vruchten van Israël en begonnen met de granaatappel. Dit werd met enthousiasme ontvangen, ook door de lezers. Een goede reden om een vervolg hier aan te geven. Vandaag kijken we naar de rol en betekenis van de vijg en de vijgenboom in de Bijbel. Er zijn paralellen met de granaatappelboom, maar ook grote verschillen. Dit is niet één van de 5 bomen van zegening, maar één van de 2 bomen van genade. En toch staat deze ook in een sober teken, wat liever niet wordt besproken: recht, gerechtigheid en oordeel. Misschien niet het eerste waar je aan denkt als het een boom van genade is. Kom, laten we er eens induiken...

Video-opname streamen

Video-opname downloaden

Schriftlezing

Markus 11:12-26 >>>

Zingen: 840 Heer', ik wacht op U (Psalm 130)

 

PowerPoint bij: Leven als een vijgenboom - De 7 vruchten van Israël Deel 2

Inleiding op de vijgenboom

Afgelopen zondag hebben we aanvang gemaakt met de 7 vruchten van Israël. Zoals beloofd gaan we de komende tijd deze vruchten eens onder de loep. We hebben zondag gesproken over de meest onbekende vrucht in de Bijbel: de granaatappel. De vrucht die staat voor Gods genade en verzoening. We hebben gezien hoe we ingeënt moeten zijn in de Stam. Hoe Gods sappen ons  moeten doorvloeien en ons tot in de kern ons moet veranderen. Niet tot veranderde vrucht, maar tot een geheel nieuwe vrucht. We hebben gehoord hoe heilzaam Gods geboden zijn, waar hij 613 van heeft gegeven, evenveel als dat er pitten in de granaatappel gemiddeld zitten. Maar vandaag willen ik ons focussen op een andere vrucht, de vijg.

De vijgenboom als begin en eind van de tijd en Schrift

Even als bij de granaatappel begint en eindigt de Bijbel met de vijg. Stond de granaatappelboom als teken van leven, zo staat de vijg als markers langs de Schrift als waarschuwing voor de dood. Ook hier begint het in het paradijs. Als Adam en Eva hebben genomen van de Boom des Levens, Goeds en des Kwaads, zijn ze in zonden gevallen en hebben ze zich losgemaakt van God. Ze kregen wat de Slang hen had beloofd, ze werden als God kennende het goed en kwaad. Ja, ineens hadden ze besef van goed en kwaad. Maar ik denk dat de verleiding bij Adam en Eva niet lag in het kennen van goed en kwaad, maar in het als God zijn. De verleiding van de zonden ligt niet in het geloven van de leugen, maar in het selectief luisteren. In elk geval werden ze niet als God. Daar waren ze verder van verwijderd dan ooit te voren. Het kwaad veranderd direct hun perceptie van Gods schepping en schoonheid. Ze schamen zich voor hun lichaam het pronkjuweel van Gods schepping. Het was niet iets om voor te schamen. Het was iets om zich in te verheugen en over te verwonderen. Hun eerste confrontatie, wordt een eeuwige herinnering aan de val voor de mens. Om deze herinnering aan de daad van zonde in leven te houden, geeft God de mens kleding. Hij maakt van vijgenbladen een rok om alleen het onderlichaam mee te bedekken. Vanwege onze culturele opvattingen, respect en schroom beelden we Eva dan ook af met bedekte borsten. Maar dit vinden we nergens terug in Gods verhaal. 

Als we vervolgens nu doorbladeren van Genesis 3 naar Openbaringen 6, zien we dat de vijg aan het eind der tijden ook symbool staat voor de zonden en het oordeel, als op de dag van het oordeel de sterren van de hemel vallen als onrijpe vijgen die door een harde wind van de boom worden gescheurd. Wat dit zal zijn? Ik weet het niet. Exploderen de sterren en vallen deze in een regen van meteorieten door het heelal? Misschien wordt de zwaartekracht opgeheven en veranderd het heelal weer in een woeste chaos. Wat het ook zal zijn, het zal ontzagwekkend en catastrofaal zijn. Er is weinig fantasie voor nodig welke drama’s er dan uitbreken. Eb en vloed zal opgeheven worden, overal zullen er inslagen van ongekende kracht zijn, met aardbevingen en tsunami’s tot gevolg. Mogelijk wordt de aarde uit haar baan geslingerd. En ondertussen zullen de oordelen zich voltrekken, totdat de aarde in vuur zal worden verzwolgen. Niet langer wordt de zonde bedekt, maar geopenbaard en is de maat vol en zal het oordeel worden geveld. Nu is het niet zo dat dit een soort christelijke apocalyptische visie is, nee, reeds Jesaja had dit al geprofeteerd, als hij zegt: (34:4) Heel het sterrenleger aan de hemel zal vergaan. De hemel zal opgerold worden als een boekrol, en heel zijn leger zal vallen, zoals vijgen vallen van een vijgenboom

De vijgenboom als boom van de gerechtigheid

Bewust zei ik aan het begin dat het zijn ‘als’ markers van de dood. Als we de Bijbel er verder op naslaan zullen we zien dat dit niet klopt. De dood is er zeker aan gekoppeld, maar de vijg is het teken van het gericht. Waarom is dit onderscheid relevant? Als jij voor de rechter moet verschijnen, is er sprake van een veronderstelde schuld. We zien tegenwoordig dat je eigenlijk al bent veroordeeld, voordat de rechter uitspraak heeft gedaan. In de pers en onder het publiek is de schuld al bepaald, ongeacht de uitkomst. Maar dat is niet hoe het rechtssysteem behoord te werken. Je bent onschuldig, totdat je schuld is bewezen. En daarmee ben je nog niet veroordeeld. Er kunnen namelijk verzachtende omstandigheden zijn en de schuld kan betaald zijn, op het moment van zitting. Nu staat onze schuldvast. Wij hebben alle gezondigd. Daar zal bewijs voor worden aangevoerd, maar een ieder van ons weet dat zelfs ieder mens schuld in je kan vinden. Laat staan God die alwetend is en het hart van de mens kent, beter dan de mens zelf. Maar we hebben afgelopen zondag ook gezien dat God daarin kijkt naar twee andere dingen. In de eerste plaats kijkt Hij of de schuld openstaat. Indien onze zonden zijn verzoend, doordat Christus’ bloed ons doorstroomt en heeft veranderd, is de schuld betaald. Hij is afgedaan. Ben je daarmee onschuldig? Nee, maar je bent wel een vrij man. In de tweede plaats hebben we gezien in het Hooglied dat de Bruidegom uitgaat om te zien om de bomen bloesemen en nieuwe vruchten draagt. Even als een aardse rechter, zal God kijken of er vruchten van bekering zijn. Als iemand wordt gepakt voor een misdaad die hij 15 jaar gelden heeft begaan en zich er van heeft afgewend en een ander leven heeft laten zien, dan kan de rechter dit als verzachtende omstandigheden zien. Nu is er heel zwart-wit gezegd bij God straks geen sprake van verzachtende omstandigheden. Maar het is een voorwaarde, om een vrij man te zijn in Zijn eeuwig Koninkrijk. 

Altijd vruchten dragen

Toch als je gaat zoeken naar de betekenis van de vijgenboom, zul je zien dat hij voor zegening staat. En dat heeft alles te maken met de biologische kenmerken van de vijgenboom. De vijgenboom is namelijk een wonderlijke boom in het rijk der natuur. Een vruchtenboom draagt 1x per jaar vrucht. De vijgenboom echter draagt eigenlijk het hele jaar door vrucht, verdeeld in 3 of zelfs 4 seizoenen. Wie God leert kennen gaat niet één keer per jaar pieken als hij in zijn beste conditie is. Als je God hebt leren kennen ga je niet alleen vruchten dragen in de tijd dat het je voor de wind gaat. Je draagt niet alleen vrucht als je in Gods licht leeft – je zomertijd. Het leven kent ook de herfst en lente, waarin de zon haar stralen niet in volle kracht geeft. Er zijn tijden waarin alles om je heen sterft en je afvraagt: Ben ik alleen overgebleven? Dat is de herfsttijd van je geestelijke leven. Christus is niet uit je leven verdwenen, maar je mist de krachtige overvloedige stralen. En na een geestelijke koude periode, waarin dat intense geestelijke leven mist, een tijd waarin je werd geconfronteerd met de dood van je ouders, kind, vrienden en andere om je heen. Zeker oudere mensen kunnen het gevoel hebben dat de dood hen omringt en ze alleen in de wereld zijn overgebleven. En natuurlijk schep je er vreugde in als er weer een paar stralen van Gods goedheid op je vallen. Natuurlijk ben je dankbaar als je ziet dat andere God vinden en beginnen te bloeien. Maar jij bent een oude noestige stam. Met herinnering aan de stralende zomer. Je ziet dat er nieuwe baby’s worden geboren en natuurlijk ben je daar blij om, maar soms vergroot het ook het schrijnende verlies van je geliefde. Is het dan niet bruut dat God van je verlangt dat je vrucht blijft dragen. Andere doen dat toch ook niet? En toch gaat de Bruidegom uit, om te zien of er jonge vruchten aan je kale stam zitten. Is dat niet onredelijk? Zo lijkt het wel toch? 

Wie maakt de keuze?

Laten we dan eens verder kijken, want dit is niet het enige waar vijgenboom in afwijkt. Elke vruchtenboom krijgt in de lente eerst bladeren, gaat daarna bloesemen, zet vruchten tot deze rijp zijn en afvallen of worden geplukt en daarna verliest hij zijn blad. Maar de vijgenboom gaat een geheel andere weg. Reeds voordat de eerste bladeren groeien zie je al vijgen aan de boom hangen, zodat alle levenssappen eerst worden gegeven aan de barst, zodat deze zacht wordt en de vijgen uit de barst kunnen breken en daarna geeft hij al zijn sappen aan de vrucht. Er zijn altijd mensen die er over vallen als ik zeg: “Je moet vandaag een keuze maken!”. Voor de duidelijkheid zegt de bijbel dit in zowel het 1e als 2e Verbond duidelijk: Mozes zegt voordat hij sterft: (Deut 30:19-20) Ik roep heden de hemel en de aarde tot getuigen tegen u: het leven en de dood heb ik u voorgehouden, de zegen en de vloek! Kies dan het leven, opdat u leeft, u en uw nageslacht, door de HEERE, uw God, lief te hebben, Zijn stem te gehoorzamen en u aan Hem vast te houden. Zijn opvolger Jozua (24:14-15) herhaald de boodschap: Nu dan, vrees de HEERE, dien Hem in oprechtheid en trouw. Maar als het in uw ogen kwalijk is de HEERE te dienen, kies voor u heden wie u zult dienen. Maar wat mij en mijn huis betreft, wij zullen de HEERE dienen! En zo kan ik nog een heel aantal voorbeelden opnoemen. Dat men hier over struikelt kan ik onbijbels  noemen. Dan komen ze met het argument: “De mens kan niet zelf kiezen. God moet het doen.” En ze hebben deels gelijk. Het is namelijk beide. De mens moet kiezen en God moet het doen. Het is even als met de vijg. Zoals de levenssappen eerst de barst zacht maakt, zo bereid Gods Geest ons ook eerst voor. Hij maakt de barst van ons hart zacht, zodat de vruchten kunnen uitbotten. Vruchten van geloof en bekering. We komen later nog wel terug op de onvruchtbare vijgenboom, maar we zien ook vijgenbomen waar de barst wel zacht van wordt, maar desondanks niet uitbotten. Dan kan je niet zeggen, dat dit aan God ligt. Het argument ‘God moet het doen’ is even waar, als een geestelijke dooddoener. “Ja maar, het zal op Gods tijd geschieden” zegt men dan. Helemaal met je eens. Weet je wat Gods tijd is: Nu is het de aangename tijd. Heden is het de dag van de zaligheid!(Jes 49:8 2 Kor 6:2) of Daarom, zoals de Heilige Geest zegt: Heden, indien u Zijn stem hoort, verhard dan uw hart niet(Ps 95:7, Heb 3:7). Ook de reeds geciteerde woorden van Mozes en Jozua spreken over ‘heden’. Als het op Gods tijd geschied, dan moet je nu luisteren en gehoorzamen. Je stam is bevochtigd, wacht niet tot het jou uitkomt! Het is dus beide waar, God maakt je gereed om Zijn Woord, Geest en vergeving te ontvangen, maar Hij dwingt je niet als slachtoffer er toe! Bot uit! Breng vruchten voort! De Landman arbeid niet voor niets aan jou.

Levenssappen op de bestemde tijd

Maar laten we terugkeren tot de vijgenboom. Als de vrucht sterk genoeg is gaat de vijgenboom zijn sappen verdelen, zodat de bladeren kunnen groeien om de vruchten te beschermen tegen de steeds sterker wordende zon, die anders de vrucht zou kunnen doen verdrogen of verbranden. Maar als de winterperiode aanbreekt, krijgt de vijgenboom niet meer genoeg voeding om de gehele boom te voeden, maar om de vrucht van voeding te blijven voorzien, onttrekt hij zijn vocht aan de bladeren, zodat deze afvallen en alle kracht naar de vrucht vloeit. De zon heeft haar kracht verloren en de late vruchten hebben niet langer de parasol van de bladeren niet meer nodig. Zo geeft God je alles op Zijn tijd. Hij maakt je klaar om vrucht te dragen. Hij laat niets van Zijn inspanning aan je verloren gaan, door het in het verkeerde te investeren. Vaak willen we van alles en nog wat. We zien bij medechristenen dingen die wij ook willen en begrijpen maar niet waarom de ander het wel krijgt en jij niet. Pas zei iemand nog tegen mij: “Mijn vriendinnen zeggen dat ik in tongen moet spreken. En ik bid er om, maar het gebeurt niet. Wat doe ik fout?” Ze gelooft, ze leeft er naar, ze bidt, ze verlangt het oprecht. Maar is dat ook waar God wil dat haar energie in gaat zitten of wil Hij dat zij Zijn weg gaat? De gaven van Gods Geest zijn als de vijgenbladen. Zij dienen nog niet het nut, waartoe  Hij het heeft gegeven. De bladeren geven hun schaduw, als de hitte van de zon te hoog wordt en de groei van betere vruchten in de weg staat. Zie je hoe de vijgenboom je aanspoort om niet achterover te gaan leunen en wachten tot God in actie komt en gelijke tijd wel alles op Gods tijd geschied?

Draag je vruchten of bloesem?

Maar laten we ook die vroege vijgen eens onder de loep nemen, die groeien terwijl er nog geen blad aan de boom is. Een vrucht kan alleen uit een bloem voortkomen. Toch weet ik zeker dat je nog nooit een bloem aan een vijgenboom heb zien groeien. Hoe komt dat? Dat heeft alles te maken met onze verwachting. Wij verwachten dat een bloem naar buiten groeit. Wie namelijk goed kijkt en bereid is zijn verbeelding even op de loop te laten gaan, ziet dat die vroege vijg geen vrucht is. Het is een dikke groene bloem die naar binnen groeit. Uit de kern puilen 3 manlijke peervormige stompen naar buiten. Dit zijn bloemen. Het is namelijk de onderkant van de manlijke bloem die gevuld zijn met stuifmeel. In het inwendige van deze groene ‘vijg’ zitten kleine vrouwelijke bloemen, die zich openspreiden om het stuifmeel te ontvangen van de manlijke bloemen. Als het ware is de schijnbare vijg een mini kas, waar aan het dak de mannen hangen en op de grond de vrouwen. Je zou zeggen dat dit een perfectie in de natuur is. Niets van het zaad kan zo verloren gaan. En ja, dit kan bevruchten. En toch zullen dit schaarse vruchten zijn. Er is namelijk bemiddelingnodig om rijke vruchten voort te brengen. Van buitenaf dringt het vrouwtje van de vijgenwesp binnen die het stuifmeel opzuigt tot een nectar en deze als voeding aan haar eitjes voegt en deze legt in de vrouwelijke bloemen. Dit is niet zo maar een mooie daad, maar zelfs een absolute opoffering, want ze moet dit zelf met de dood bekopen.  Toch zijn al die eitjes nog steeds niet levensvatbaar. Er is een tweede indringer nodig, namelijk een manlijke vijgenwesp. Ook deze dringt de omgekeerde bloem binnen en knaagt in de eitjes gaatjes, om ze te bevruchten. Hierdoor raakt de vijg bevrucht en kan het vruchtenvlees gaan groeien. Daarna keert het mannetje nogmaals de vrucht binnen en maakt de gaatjes groter, zodat de wespen uit hun eitjes kunnen komen. Als ze uitvliegen gaan de vrouwtjes naar de omliggende vijgenbomen en bevruchten met het resterende zaad de andere vrouwelijke vijgenbloemen, zodat ook zij vrucht gaan dragen. 

Geestelijke les van de vijgenboom

Laten we deze biologieles nu eens tot een geestelijk les maken. God, onze Vader, schiep de mens in volmaaktheid. Net zo als de vijg in principe zichzelf zou kunnen bestuiven. Maar in het paradijs ging het fout door de zonde. Hoewel de mens nog steeds Gods pronkjuweel is, heeft het zijn perfectie verloren. Adam en Eva konden slechts nog slechte vruchten voortbrengen. Dit zijn veelal oneetbare vijgen, die nergens anders voor dienen dan te worden weggeworpen. Is dit niet het evenbeeld van de mens? Maar God zond Jezus als de Verlosser, als het ware als de vrouwelijke wesp, die doordrong van de hemel tot de kleine wereld van de mensheid. Hij bracht samen, wat samen hoorde te zijn. Hij bracht Zijn vruchten als eitjes te midden van de mensheid, zodat er nieuw leven mogelijk zou worden. Deze ultieme daad van liefde, moest Hij even als de vrouwelijke wesp met de dood bekopen. Maar daar liet Hij het niet bij. Hij zond de Heilige Geest als de manlijke wesp, vrucht zouden dragen. Hij zend de Heilige Geest om uiteindelijk vrij te laten uit de gevangenschap en de volmaakte vrucht zou ontstaan. Even als de vrouwelijke wespen hebben we zaad in overvloed ontvangen, als we wedergeboren zijn en bevrijd. We moeten uitgaan in deze wereld en dat zaad delen, zodat ook anderen tot leven worden gewekt. 

In de schaduw van de Almachtige

De vijgenboom is voorzien van grote leerachtige bladen. Dat is denk ik ook de reden dat deze werden gebruikt als eerste vegetarische kleding. Het is weerbaar, overlapt makkelijk, is eenvoudig samen te hechten en is duurzaam. Een boom is voorzien van een groot aantal bladeren, waardoor het schaduwrijke boom is, die zoals eerder gezegd, ook op slechte grond groeit. Toen wij in Israël waren hebben we meer dan eens ondervonden hoe kostbaar schaduw was. We zien daarom keer op keer dat de vijgenboom als een symbool van rust en vrede wordt aangegeven. De luxe om te kunnen uitrusten. De profeet Micha zegt bijvoorbeeld: Geen volk zal tegen een ander volk het zwaard opheffen. Oorlog voeren zullen zij niet meer leren. Maar zij zullen zitten, ieder onder zijn wijnstok en onder zijn vijgenboom, niemand zal ze schrik aanjagen, want de mond van de HEERE van de legermachten heeft het gesproken. Fillippus één van Jezus’ discipelen zat op zijn vaste stekkie onder de vijgenboom, toen zijn broer hem zocht om hem naar Jezus te brengen. Veelal ontstaat er een beeld dat het christendom en jodendom bestaat uit regels over ‘moeten’, maar wat zien we juist, God geeft het ‘mogen’. We worden niet als slaven voortgedreven, maar Hij geeft rust en vrede. Zijn sjaloom. 

Jezus vervloekt de vijgenboom

Nu ken je mogelijk het verhaal uit het 2e Verbond dat Christus op weg is naar de tempel. Als Hij een wilde vijgenboom ziet loopt Hij er op af, maar als er geen vruchten aanzitten vervloekt Hij deze. En nadat Hij de tempel heeft gereinigd, komen ze weer langs de boom en is deze dood. En dat staat er een opmerkelijk iets bij: Het was niet de tijd van de vijgen. Ik heb wel eens gedacht, wat is dit nu van driftige daad van Jezus? De boom kon geen vruchten hebben, dus waarom zou Hij hem dan vervloeken? Dat klinkt toch totaal onredelijk? Het lijkt ook totaal niet in lijn met Jezus’ boodschap en karakter. Dat heeft alles te maken met de 3 seizoenen van vijgen. De eerste vruchten zijn er in Maart. In de loop van April komen pas de eerste bladeren. Deze voorvijgen zijn groen, bevatten weinig sap en nauwelijks druivensuiker, maar zijn wel voedzaam. En daar er op dat moment eigenlijk geen ander rijp voedsel is, is het een belangrijke vrucht. Op de plek van deze voorvijgen groeien in mei en juni de vroege vijgen, die een stuk smakelijker zijn. Eind van de zomer groeien de beste vijgen, vol sap en voor 60% uit druivensuiker. Nadat het blad is afgevallen groeien de wintervijgen er aan, maar rijpen niet meer en vallen vaak voortijdig van de boom. Zoals het beeld uit de Openbaringen en Jesaja. Maar volharden de vruchten, dan kunnen ze in het voorjaar alsnog worden gegeten. Als Jezus een bladerrijke vijgenboom ziet, dan mag Hij dus verwachten dat er voorvijgen zijn. Maar als een boom wel vol bladeren is, maar geen voorvijgen heeft gezet, zal hij ook geen vrucht gaan dragen. Dus als er staat dat het niet de tijd van de vijgen was, gaat het er om dat het niet de tijd van de beste vijgen was. Als Christus de tempel reinigt haalt Hij citaten aan uit de tempelpreek van Jeremia, waarin Jeremia de Joden beschuldigd dat ze van buiten vroom zijn, maar geen vrucht van geloof dragen. Daarom zou de tempel worden verwoest en hij zegt daarbij dat de vijgenboom zal verdorren. De omstanders hebben dit beeld denk ik heel goed begrepen. God wil vruchten van bekering zien. Een bladerrijke boom, die al zijn sappen aan het uiterlijk heeft verspilt en geen vrucht draagt, zal in het vuur worden geworpen. Terwijl een schrale boom met vruchten tot zegen is, omdat hij van tijd tot tijd vrucht heeft gedragen, door alle seizoenen van het leven en geloof heen. Waar lijkt jouw boom op?

De laatste lessen van de vijgenboom

Er is zoveel meer te zeggen over de vijgenboom, maar de tijd raakt op. Meerdere keren wordt er gesproken spreekwoordelijk gesproken over de veelheid van overvloed en dan wordt er gesproken over “als de wilde vijgenbomen in het Laagland”. Hieruit wil ik nog twee dingen naar voren halen. Dat er een sterk parallel is tussen gelovigen en de vijgenboom mag ondertussen duidelijk zijn. Door alle weerstand die je tegenkomt, kan je nog wel eens een eenling gaan voelen in het geloof. Maar dat is niet  het beeld dat wordt geschetst. Ze zullen er overvloed zijn. Judea en Filistea waren zo dik bezaaid met vijgenbomen, dat het een vergelijkbare uitdrukking was als “als het zand van de zee”. God houd er geen karig volk op na, maar een overvloedig volk. Laten we daarom waken voor een Elia-complex: Ik ben alleen overgebleven! 

Ten tweede zijn de wilde vijgenbomen één van de 2 bomen van genade. Of Israël God zou gehoorzamen of niet, Hij bleef voor hen zorgen. Maar, en daar komen we weer bij het gericht, er zit een limiet aan deze genade. Er komt een tijd dat de wilde vijgenbomen geen vrucht meer zal geven. Een tijd waarin God zich terugtrekt en Zijn geduld op is. Dit wordt keer op keer door de profeten aangekondigd, dat de tijd komt dat de vijgenboom zijn vrucht niet meer zal geven. En toch zal dit niet gebeuren, voor de oogst binnen is. In de laatste dagen zullen de bomen hun vruchten afwerpen en die zullen alle worden verzameld. God laat aan Jeremia zien dat Hij onderscheid zal maken tussen de eetbare en van goede kwaliteit zijnde vruchten, deze zullen uit ballingschap terugkeren en in vrede wonen. Maar de oneetbare slechte vijgen, waarmee Hij Zedekia en hen die naar Egypte zijn gevlucht (de mensen die Jeremia uiteindelijk vermoordde), zullen niet terugkeren in het goede land. Wederom dus rechtvaardig gericht. In de bomenlaan der profetie kunnen we dit beeld ook doortrekken naar het Laatste Gericht. Dan zullen alle worden verzameld en opnieuw in tweeën worden verdeeld. Of goede vruchten of slechte vruchten. Zo laat dit beeld ook zien dat beide vruchten van de vijgenboom van genade, maar hun uitkomst, hun einde is verschillend. In welke mand zal jouw vrucht liggen als deze voor de deur van de Nieuwe Tempel zal worden neergezet? Zolang je nog aan de boom hang, kunnen de sappen je doorstomen en kan je goede vruchten voortbrengen. Eenmaal afgeschud of geoogst, blijft alleen de vrucht over. Goed of slecht. Tot slot onderstreep ik nog eenmaal, hoewel de vijgenboom voor gericht staat, is het een boom van genade. Daarom is dit Evangelie. Amen.

Zingen: Groen is het land (Psalm 23)

We eindige met opnieuw een psalm. De welbekende Psalm 23, die iedereen wel kent. Ik heb niet veel aandacht kunnen besteden aan de belofte dat hij altijd groen zal blijven, als boom van de genade. Hoewel over het thema de vijgenboom als het thema gerechtigheid en oordeel nauwelijks liederen worden gemaakt, had ik een selectie van liederen gemaakt. Totdat ik Psalm Project aan had staan en deze langskwam. Het stemde mij dankbaar een lied te treffen waar het accent lag op de genade-prediking, die niet mag worden gemist in deze wonderbaarlijke beeldspraak.

 

© 2023 Designed en sponsored with by SVO PRoject