Veelal is het een verassing waar het over zal gaan in de dienst, maar vandaag weten jullie al waar het over zal gaan. Vorige week hebben we uitvoerig stil gestaan bij wie de wijnstok is. We hebben gezien dat dit onmiskenbaar Israël is. Daarbij kwam natuurlijk wel de vraag: Maar Jezus zegt toch: “Ik ben de Ware Wijnstok”? Voor wie er niet bij was zal ik dit kort herhalen. De wijnstok als geheel is Israël. De stam is David en de wortel is Christus. De Heere Jezus is onderdeel van Israël. Als we echter de wortel, stam en takken zouden scheiden, kan slechts alleen de wortel overleven. Daar alles uit die wortel voortkomt, kan de Heere Jezus even als Israël de wijnstok worden genoemd. Vandaag zullen we ons dan ook volledig richten op de woorden van de Heere Christus, als Hij zegt: “Ik ben de Ware Wijnstok”.
Schriftlezing
Johannes 15 >>>
Zingen: Jezus is de Ware Wijnstok
Klik hier voor de tekst bij de muziek
PowerPoint bij: De Ware Wijnstok - De 7 vruchten van Israël Deel 5
- Serie: De 7 vruchten van Israël
Eerder besproken delen in de serie 'De 7 vruchten van Israël' zijn: De granaatappel, de vijgenboom, de gersteoogst
Woordstudie van de Ware Wijnstok-perikoop
De Landman
Zoals jullie van mij gewend zijn zullen we eerst de tekst onderzoeken vanuit de grondtaal, voordat we uitleg gaan geven aan deze overbekende woorden. Het 2e Verbond is geschreven in het Grieks en niet in het Hebreeuws, maar weinig minder complex en rijker in taal, dan ons Nederlands. Hierdoor moeten vertalers vaak keuzes maken, voor een armere tekst dan de oorspronkelijke tekst. . Het is een korte gelijkenis als Christus zegt: Ik ben de Ware Wijnstok en Mijn Vader is de Landman. Dus we kunnen het ook wel woord voor woord uitpluizen. Maar de tekst van vandaag kan onbetwist worden vertaald. Het enige verschil is in vertalingen dat dat de Vader een Landman of een Wijngaardenier wordt genoemd. Wijngaardenier lijkt het meest logisch in het tekstverband (HSV, HTB, Canisius) toch zijn de oude vertalingen correcter (SV, NBG) die Landman schrijven. Er wordt een samenvoeging gebruikt van ‘landbouw’ en ‘arbeider’
De Ware
Wat bedoeld Jezus als Hij zegt ‘de Ware’? Ik lees dat, en jij waarschijnlijk ook, als ‘de echte’. Dat klopt, maar het Griekse woord ‘alethinos’ gaat een laagje dieper dan ‘echt’. Ik ben er van overtuigd dat de Heere Jezus ieder woord zorgvuldig heeft gekozen. Hij zegt hier niet alleen dat Hij de enige echte is Wijnstok is. Dit is een gelijkenis en als je beeldspraak gebruik, hoeft dit niet tot ieder detail op te gaan. Dan gaat het om bepaalde overeenkomsten die je de gelijkenis benoem. We komen dit woord een aantal keren tegen als Hij zegt: Ik ben het Ware Licht, het Ware Brood en in onze tekst de Ware Wijnstok. Verder komen we ‘alethinos’ eigenlijk alleen tegen om God aan te wijzen en eenmaal wordt er gesproken ware aanbidder. Het woord geeft aan dat het niet alleen een vergelijking is, maar een absolute parallel in elk detail. Als ik tegen iemand zegt: “Je bent als een olifant in een porseleinen kast”, dan bedoel ik niet: je bent dik en oud, grijs, heb een fotografisch geheugen, excellente opvoedingskwaliteiten, gigantische flaporen, een idioot lange neus en bent uiterst intelligent. Maar als hier staat ‘de Ware’, dan kunnen we leren van alle parallellen. Er is niets in het beeld van een wijnstok dat niet zou stroken met wie Jezus is. Elke keer als Christus zegt “Ik ben…” mag je de markeerstift voor de dag halen, want God garandeert je dan dat je te maken hebt met een Bijbeltekst met een goudenrandje. Een tekst de je de Heere Jezus tot het diepst van Zijn wezen laat zien. Als het ware gaat de Jezus daar een heel persoonlijk gesprek met jou aan. Hij toont zonder reserves wie Hij daadwerkelijk is. Heb je ze wel eens op een rijtje gezet en de tijd voor genomen om ze tot je door te laten dringen? Alles in de Bijbel van Goddelijk en levensbelang is komt 7x voor. Zo doet de Heere Jezus ook tot 7x toe zo’n belangrijke ‘Ik ben’-uitspraak. We mogen vandaag dus een schat onderzoeken.
De vrucht van de Ware Wijnstok
En daarmee ook gelijk een bruggentje naar het hoofdthema van deze perikoop. Als je je Bijbel openslaat op Johannes 15, dan is de kans groot dat boven vers 1 iets staat als ‘de Ware Wijnstok’. Lees je één van de meest betrouwbare Bijbelvertalingen zoals de SV, HSV of NBG, dan staat boven vers 9 een kopje als ‘het gebod van de liefde’ en ergens halverwege ‘de haat in de wereld’. Dit verondersteld dat het 3 perikopen zijn. Dat zijn het niet! In de Joodse traditie worden er geen hoofdstukken gelezen en lees je ook niet een eigen selectie verzen, maar, mag je alleen een hele perikoop lezen. En dat blijkt hier terecht. Want door deze verdeling ontgaat het dat het hele hoofdstuk één geheel is. Zou je het lezen op het thema ‘liefde en haat’, dan moet je ook het voorgaande hoofdstuk erbij lezen. Het volgende hoofdstuk is echt een nieuw gedeelte. Hier begint de afscheidsrede van de Heere Jezus. Maar hoe weet ik nu dat heel hoofdstuk 15 één perikoop is? Dan moet je kijken wat het meest voorkomende kernwoord is. Wat zien we dan in ons hoofdstuk: 7x gaat het om de vrucht. Ja, Jezus is als de Ware Wijnstok het grootste voor ons. Maar let op de context. We bevinden ons in de Bovenzaal in Jeruzalem, de voetenwassing heeft plaatsgevonden en Judas is ontmaskerd. We lezen hier iets wat de andere evangelisten niet vertellen. Er volgt een heel lang gesprek tussen de Heere Jezus en Zijn trouwe volgelingen. Hij geeft hun de laatste instructies en bereid hen voor op wat hen de komende jaren te wachten staat en wat de gelovigen wereldwijd de komende eeuwen te wachten staat. In Johannes 13:12 staat: “En Hij zei tegen hen: Zien jullie wat Ik aan jullie heb gedaan?” en dit eindigt pas in Johannes 18:1 eindigt het pas met de woorden: “Nadat Hij dit gezegd had…” Jezus richt zich dus alle aandacht op de leerlingen en de gemeente. Vorige week hebben we ons gericht op de wijnstok en ik denk dat dit duidelijk maakt dat het Christus bedoeling zou zijn dat wij onze aandacht richten op de ranken en het vrucht-dragen. De Heere maakt zelf duidelijk waarom dit specifieke gedeelte zo belangrijk is: “Dit heb Ik tot jullie gesproken, opdat jullie niet struikelen” (Johannes 16:1). Dus de bron is Christus. De kern: Vrucht dragen. Het doel: Niet struikelen. Maar Hij geeft ook het resultaat: Deze dingen heb Ik tot jullie gesproken, opdat Mijn blijdschap in jullie zal blijven en jullie blijdschap volkomen zal worden. (Johannes 15:11)
Onze Heere Jezus Christus bespreekt hier dus een kostbare zaak, die zo richting bepalend is voor ons leven, dat Hij dit gesproken móét hebben, voordat Hij zich overgeeft om gekruisigd te worden. Als iemand weet dat zijn einde is gekomen, zie je pas hoe kostbaar woorden zijn. Dan wil je dat het belangrijkste is gezegd. Als iemand is overleden, zijn er eigenlijk altijd 2 vragen die, ongeacht iemands overtuiging of achtergrond, van hoogste prioriteit is om te stellen aan de familie: Is hij rustig/vredig gestorven? En: Wat waren zijn laatste woorden? En de Heere wilde dat ze dit echt goed tot zich name, want Hij maant hen om hun emoties onder controle te houden, zodat deze woorden voor hun leven in hun geheugen gegrift stond, als Hij zei: “Laat jullie hart niet in beroering raken…” (Joh 14:1)
De betekenis van de gelijkenis van de Ware Wijnstok
Kwetsbare twijgen of onbuigzame ranken
Reeds vorige week hebben we gezien dat er “enige takken” (Rom 11:17) werden afgesneden. We hebben toen gezien dat dit werd gedaan, zodat de kostbare levenssappen, niet naar de ranken ging die alleen maar blad zetten. Als de Heere het hier over een rank heeft, dan gebruikt Hij exact hetzelfde woord als Hij in Mat 24:32 en Mark 13:28 gebruikt toen we het hadden over de vijgenboom. Het Griekse woord ‘Klema’ vertalen we met rank of tak. Eigenlijk zou het Nederlandse woord ‘twijg’ bijna meer recht doen. Want het verteld namelijk dat het om een verse kwetsbare en buigzame groene tak gaat. Dus niet zo’n sterke verhouten rank, maar een tere tak. God ziet je in je kwetsbaarheid. Kwetsbaarheid is echter niet gelijk aan zwakte. Zo’n verhouten rank kan je niet leiden om de juiste richting op te groeien. Maar juist die kwetsbare rank, de twijg, die kan alle kanten op bewegen. Waarom is dat belangrijk? Als de takken kort op elkaar zitten, krijgen de druiven geen ruimte om trossen te vormen en te laten hangen. Ze komen klem te zitten, waardoor de vrucht klein blijft. Daarbij komt er schimmel en rot in te zitten. Dit trekt vliegjes en andere insecten aan, waardoor de plant verziekt. Elke andere tros die in aanraking komt gaat ook rotten en een nare stank gaat om de rank heen hangen. Niet alleen de trossen die in aanraking komen, worden aangetast. Nee, ook de vruchten in zijn nabijheid. Ranken die zich niet laten leiden, star zijn, brengen misschien wel vrucht voort, maar zijn de pest voor de gezonden ranken. Vorige week eindigde ik met de woorden uit Jesaja 5:4: “Wat is er nog meer te doen aan Mijn wijngaard, dan wat ik eraan gedaan heb?” Weet je wat er dan volgt: “Waarom heb Ik verwacht dat hij druiven zou voortbrengen, terwijl hij stinkende druiven voortbracht?” Zie je dat het om dit beeld gaat? Daarom spreekt Jezus dus over die buigzame ranken. Is het zo ook niet in de praktijk van het geestelijk leven? Mensen die star zijn in het geloof, brengen soms echt wel vruchten voort. Ze geloven. Ze spreken Gods woorden. Ze schamen zich niet voor hun geloof. Ze waarschuwen anderen voor gevaren. Allemaal goede zaken. Maar door hun starheid, staan ze niet meer open voor de waarheid. Ze zijn niet langer bereid te zien, dat er mogelijk een schadelijke weg in hen is. Ze vertrouwen op de oude gebaande wegen. Veelal hangen ze aan wat anderen hebben gezegd. Die hebben voor hen bepaald wat de waarheid is. Een ieder die dat tegenspreekt, heeft afgedaan, is een leugenaar, een verleider, een misleidde, een huichelaar tot zelfs een verdoemde. Waarom vertrouwen ze zo sterk op anderen hun woorden? Omdat zij vruchtbaar waren in het verleden. Maar wat doen ze niet? Ze dragen geen zorg voor de vruchten die ze zelf moeten voortbrengen. Ze kopiëren hun geloof, in plaats dat ze het halen uit de Wortel Davids. In hun onbuigzame geloof beschadigen zij medegelovigen, doordat ze worden besmet met dezelfde ziektes. En als om hen heen mensen zijn, die met geopende ogen zichzelf en de hun voorgehouden leer onderzoeken, dan worden zij of verdrukt of na verloop van tijd besmet. Die stinkende druiven beginnen een stroperige sap te druipen en alles wat daarmee in aanraking komt, wordt aangetast. De insecten die van de rotte vruchten eten (want die vinden ze heerlijk doordat er extreem veel suiker in ontstaat) vliegen naar de omliggende gezonden druiven en laten het rottende plakkerige goedje achter. Denk niet dat deze stugge ranken alleen conservatieve gelovige betreft, want vele zijn vatbaar voor geloof in eigen gevonden gelijk. Waak er voor dat niet je religie, maar je geloof je overtuiging is. We zien de afgelopen decennia de kerken leegstromen. En iedere keer blijven we ons afvragen: Hoe komt dat nu? Daar zijn heel duidelijk twee redenen voor te noemen. En om dit helder te krijgen moet ik generaliseren. Dus laat helder zijn Gods gemeente is overal: In elke kerk. In elke stroming. Dus elke christen en kerk zal in één van deze groepen vallen, zonder dat ik zeg dat dit voor ieder persoonlijk geldt. Zie het dus alleen als risicoanalyse:
- De kerken willen met de tijd mee en vertalen dit door kortere preken of populair zelfs praatjes genoemd (gek he dat dit geen kracht meer heeft), met minder inhoud en een paar goeie oneliners. Nu is het goed dat deze kerken buigzaam zijn en open staan voor vernieuwing en aansluiting. Maar wat moet je juist bij jonge twijgen doen, zorgen voor extra voeding. Niet minder! Welk een dwaasheid! Het is alsof men denkt, de takjes zijn dunner, dus daar past minder voeding in. Maar hierdoor kunnen ze niet groeien. Ze krijgen precies genoeg om hun ranken stabiel te houden, zodat ze groen blijven en bladeren behouden. Maar ze kunnen geen vruchten gaan voortbrengen. Her en der groeien, God zij dank, er wel vruchten, maar is geen voeding voor groei en een rijke oogst. Hoeveel mensen een kerk trekt is geen uitgangspunt, dat is de vrucht niet. We zullen straks zien hoeveel bekering het te weeg heeft gebracht. Het gaat om hoeveel kronen aan Jezus voeten geworpen zullen worden en niet hoeveel er zijn geëntertaind of emotioneel zijn geworden.
- Aan de andere kant zien we het tegendeel in andere kerken. Zij houden vast aan de al oude paden. Het is goed om het kind niet met het badwater weg te gooien. Want de vernieuwers, rekenen vaak ook af met de goede zaken. Maar de behoudende gelovigen en kerken kunnen ook zo onbuigzaam zijn en onbedoeld hiermee onverdraagzaam geworden. Het is angst wat regeert. Duidelijkheid betekend rust. Alle voeding trekt in het dikke hout. In tegenstelling tot de eerste groep bieden ze juist heel veel voeding. Dat de voeding allemaal naar het oude hout trekt is op zich niet erg, als daar jonge twijgen uit voortkomen. Een stevige basis is zo belangrijk! Maar als de stugheid er toe leid dat kritische denkers worden verdrukt, bereiken ze precies het tegendeel. Ze zijn stug, uit angst voor rot, voor dwaling. Men beseft echter niet dat door hen klem te zetten, ze juist rot veroorzaken.
Laten we dus die kwetsbare ranken, de tot Gods doel bedoelde buigzame twijgen koesteren. Maar in ons Schriftgedeelte neemt juist Jezus deze kwetsbare ranken onder de loep. Hij heeft het niet over de oude houten takken, maar over de zachte ranken. Dragen zij vrucht? Wat doet de God de Vader, de Landman? Hij neemt Zijn mes en snijdt de niet vruchtdragende ranken af. Het Griekse woord ‘Klema’ kennen we eigenlijk altijd de betekenis van tak of rank toe. Een minder bekende betekenis is ‘het gesnedene’. Waarom wordt dit zo genoemd? Dat verwijst dus naar het zuiveringsproces. Als de ranken geen vruchten dragen, worden ze afgesneden. En dat is me wat! Afgesneden worden van de wijnstok van Israël, de gezegende kinderen van God. En met dat afsnijden, ben je niet alleen los van de wijnstok, maar van de bron van het leven van de wijnstok: Christus! Is er iets ergers mogelijk als het afsnijden van onze geestelijke levensbron. Dat is erger dan de dood. Maar zolang de afgesneden tak nog enig leven in zich heeft, zijn laatste levenssappen, dan is er nog een kans om ingeënt te worden. Maar als zo’n rank is afgesneden en eenmaal op de grond ligt, verdord deze al snel. En eenmaal verdord, zo lezen we, worden ze verzameld en in het vuur geworpen. Dan is er geen enkele weg terug meer. We kunnen en mogen niet speculeren op die laatste kans. Ga voor het leven en verkies de dood niet!
Het krenten van de druiventrossen
Maar als die onvruchtbare ranken zijn afgesneden, dan heb je toch een prachtige glorieuze wijnstok gekregen? Ja, hij is mooi, hij is vruchtbaar, maar niet volmaakt. En hier volgt een proces wat we maar moeilijk kunnen vatten. Want opnieuw komt de goede Landman Zijn wijngaard in en bezoekt Zijn wijnstok. Maar waarom heeft Hij nu weer dat venijnige scherpe kromme snoeimes in Zijn hand? Hij gaat nu toch geen vruchtbare ranken afsnijden? Ja, Hij loopt op de gezonde wijnstok af. Bijna teder pakt Hij een mooie tros onrijpe druiven beet. Gaat Hij nu de goede vruchten afsnijden? Wat is dit? Ik hoor die druiven het bijna in paniek uitschreeuwen. Hij steekt de punt van dat scherpe mes in de tros en begint schijnbaar willekeurig druiven er uit te snijden. Hij doet dit met grote aandacht. Laten we eens vragen: Heer, waarom snoeit U nu de vruchten, terwijl zij vrucht dragen? Dat doet Hij, niet omdat de rank geen vrucht draagt en ook niet omdat hij stinkende vruchten draagt, maar juist omdat ze gezond zijn. De tros zit vol gezonden kleine druifjes. Maar omdat de tros zo vol is, kunnen de druiven niet groot worden. Ze groeien klem op elkaar. Misschien ken je wel iemand die voor de hobby druiven houd en dat zullen bijna altijd druifjes van slecht een cm groot zijn. Maar een goede wijngaardenier, weet dat als het steeltje nog zichtbaar is, je de kleine druifjes er uit moete snijden, zodat de levenssappen naar de resterende druiven stroomt en grote smaakvolle druiven de ruimte krijgen, om een grote tros te vormen. En zelfs dan is het nodig om de lange takken weer kort te snoeien, zodat ze rijk vruchten blijven dragen.
Toepassen van het krenten van de wijnstok
Laten we dit beeld eens doortrekken. Toen ik vorige week begon met het voorbereiden van dit onderwerp, had ik het knap moeilijk. Ik heb enorm veel zenuwpijn, slaap hierdoor heel slecht en raak compleet uitgeput. De pijn gaat gepaard met een grote onrust, een diep gevoel van verdriet en Godverlatenheid. En dan dringen de vragen op: ‘Wat heb ik verkeerd gedaan?’, ‘Waarom o God?’ en ‘Geef ik niet al mijn krachten aan U?’ Dan wordt ik als Asaf in Psalm 72 en kijk ik naar de goddelozen die het goed af gaan. Ach ik weet de uitkomst van de psalm. Op sommige momenten troost mij dat, maar toen niet. Want ik zie ook de godvrezende die het eveneens goed gaan. De pijn kan zo overheersend zijn dat bidden niet meer lukt. Bijbellezen naast de dagelijkse delen en mijn voorbereidingen is bijna niet meer op te brengen. Denk je dan dat het troost dat ‘Gods wegen ondoorgrondelijk zijn’? Rom 11:33 Nee, die dingen maakte mij boos. Ik voelde mij door God in de steek gelaten. En dan komt dit voor ogen. Ik heb tegen God gezegd: “Ik kan dit niet gaan uitleggen!” Waarom niet? Omdat ik het niet mee eens was. Maar is dit beeld niet duidelijk. De Vader snijdt in ons en neemt delen van ons af, uit ons leven weg, opdat we betere vruchten voortbrengen. Groter, sterker en rijker. Als al die kleine druifjes op elkaar gedrukt zitten, kan de tros niet uitzetten en doorgroeien. Zij bereikt haar ware potentie bij lange na niet. God ziet in jouw leven wat het meest kostbaar is. Voor jou kan het zijn dat God druiven uitsnijdt die je koestert, die zo vruchtbaar lijken te zijn, zo gezond. Maar daar is het verschil tussen jou en God. Jij ziet die ene onrijpe druif zoals hij nu is. Je hebt nog nooit gezien dat er een druiventros was, die twee jaar aan een struik hing. Anders had die druiventros misschien, in het vorige jaar, nog gezien waar het toe leidt. Dan had hij gezien dat andere druiven misschien wel 2x zo groot waren geworden even als de wijn- of krentenopbrengst. Maar geen enkele druiventros overleeft een jaar. En nu is onze Hemelse Vader geen Landman die 2 jaar ervaring heeft, zelfs niet 10 jaar of een eeuw. Nee, Hij heeft dit al 6000 jaar zien gebeuren en Hij ziet reeds wat in de resterende jaren van deze wereldgeschiedenis met de oogst gebeurt. Zou er iemand in dit universum zijn die dit beter begrijpt dan wie dan ook? God moet soms snijden in de gezonden tros. Dat is geen straf. Dat is eigenlijk een eer. God ziet de potentie in je. Is dat leuk of fijn? Nee! Het laat wonden achter. We treuren om wat is weg is en niet meer terugkomt. Maar God stelt er een grotere, een betere vrucht voor in de plaats. Maar net als bij de natuurlijke druiventros, is die er niet gelijk. De wondjes in de takjes moeten eerst indrogen, voordat het levenssap er niet meer uitsijpelt. Het is bijna even onrealistisch te verwachten dat een druiventros begrijpt waarom de Landman snoeit, als dat wij begrijpen waarom God het mes in ons leven zet. Maar leer dan ook van de natuurlijke wijnstok. Is een druiventros in staat zich te verzetten tegen de Landman? Nee, toch. Dat zou misschien in een cartoon kunnen, maar het idee is belachelijk. Dan klinkt er de stem: “Maar, o mens, wie bent u toch dat u God tegenspreekt? Zal ook het maaksel tegen hem die het gemaakt heeft, zeggen: Waarom hebt u mij zó gemaakt?” Rom 9:20 Ik had het over fysieke pijn. Maar emotionele pijn, verlies, depressie, zij alle zijn van die momenten dat de Landman snoeit. En de wetenschap hiervan, biedt vaak geen enkele troost. Nee, misschien onderstreept het alleen de pijn.
Komen tot de kern van de gelijkenis van de Ware Wijnstok
Weet je wat ik mij opeens te midden van de pijn realiseerde? De Heere Jezus zet de vrucht centraal en niet Zichzelf. Desondanks begint Hij toch niet voor niks met de legendarische woorden: “Ik ben de Ware Wijnstok”? Waarom benadrukt Hij dit, terwijl alle focus op de vrucht ligt? Als de Landman snoeit en Hij snijdt ranken af en wie verliest dan zijn levenssappen? De afgesneden rank? Nee. Evenmin is het de tros druiven die verlies lijdt als de Landman druiven er uit snijdt. Het is de Wijnstok in zijn kern, dus de Wortel. Jesaja (11:1) zegt dat de Wortel vrucht zal voortbrengen. Het zijn Zijn sappen, het is Zijn hout, het zijn Zijn ranken en het zijn Zijn vruchten! Misschien komt er verzet hiertegen in je op, als je zelf in lijden bent. Maar op het moment heb ondragelijk veel zenuwpijn in mijn vingers, zodat het schrijven een marteling is. Mijn vinger doet pijn, maar ik lijdt. Mijn hersenen ontvangen het pijnsignaal en mijn hart bonst onregelmatig hard. Mijn wezen is in lijden. Ook al zeg ik dat mijn vingers pijn doen. Als jij in Christus bent, dan is het Christus die lijdt! Daarom zegt Hij: Ik ben de Ware Wijnstok! Dit alles raakt Hem. Dit alles wordt Hem aangedaan. En door dit alles door Hem, dat de volmaakte oogst wordt bereid. Het is door Hem dat de Vader wordt verheerlijkt. Er wordt wel van je gesnoeid, maar het is door Hem dat je leef! Het is door Hem dat je vrucht draag! Als je denk dat dit niet fair is, dan ben je afgesneden rank. Je zult sterven en worden verbrand. Welke domme ranken zijn het die daar in de vlammen tegen elkaar zullen zeggen: ‘Tja, dat is de weg van de natuur. We gaan allemaal een keertje dood.’ Juist daarom smeekt Hij je: ‘Blijf in Mij, dan blijf Ik in jou!’ Joh 15:4 Die rank hoeft helemaal niet dood. Blijf in Hem en je zult eeuwig leven!
Draag vruchten van de wijnstok, maar maak geen vruchten voor de wijnstok!
Luister maar naar Christus ‘waarom’: “De rank kan geen vrucht dragen uit zichzelf, als zij niet in de wijnstok blijft, zo jullie ook niet, als jullie niet in Mij blijven” Weet je waarom trouwe christenen vaak zo worstelend over de wereld gaan? Ze willen vrucht dragen. En het lukt ze niet. Een rank die is afgesneden gaat niet gelijk dood. Stel dat er vrucht aan zou zitten, dan groeien ze misschien nog een paar dagen. De rank zou zichzelf overtuigen dat hij leeft en vrucht kan dragen, maar daarna verdord hij. Stop om te proberen vrucht te dragen! Dat is jouw taak niet, dat is Christus taak! Jij bent de wijnstok niet. Je bent een rank. Mensen zijn zó bezig om vruchten te maken, dat ze vergeten dat ze vruchten moeten dragen. Wie zelf vruchten wil maken, heeft God van de troon gestoten. Je wilt ze misschien voor Hem maken. Maar dat kan je niet. Hij is de Wortel Davids! Hij is de Ware Wijnstok! Hij zegt: “Ik heb jullie ertoe bestemd dat jullie zouden heengaan en vrucht dragen, en uw vrucht zou blijven”. Wat is dan nu concreet de vruchten? De Heere Jezus noemt er maar twee: De Vader gehoorzamen en elkaar liefhebben. Wat snoeit Hij: een stukje tot eeuwig leven of een onvruchtbare rank tot je ondergang? Draag vrucht!
Amen
Aanvulling op bovenstaande preek:
Na de preek hebben we de gewoonte om te kunnen reageren op de preek, wat ook gedurende de dienst mag gebeuren, maar mensen willen er vaak eerst even rustig over nadenken. Hierop volgde een inspirerend gesprek., Ik heb de mensen uitgedaagd de analogie door te trekken. Diezelfde uitdaging geef ik jou ook. Denk hier eens overna, hoeveel meer betekenis het heeft. In een uur kun je niet alles zeggen. Laat vooral hieronder jouw gedachten hierover achter.
Genezing van de wonden
Iemand merkte terecht op: "God geneest de wond van het gesnoeide ook". Jazeker. Zo dit niet zou gebeuren, zo zou de Landman te vergeefs snoeien. Hij snoeit, zodat de levenssappen naar de vruchtbare ranken gaat of naar de vruchten met de grootste potentie (zie het krenten). God wil niet dat wij als een gewond dier door het leven gaan. Hij wil genezing. Was dat niet één van Christus meest bekende daden op aarde, dat Hij de Grote Geneesheer was?
Vervolggedachten
Toen ik hier zo mijn gedachten later over liet gaan, realiseerde ik mij ook dat er ook een risico was aan het lezen of horen van deze preek, indien je mij en ons niet zou kennen: Met de bovenstaande preek wordt niet gesuggerererd dat alle lijden van God komt. Ten eerste hoop ik dat dit al helder mag zijn uit de zorgzame behandeling van de Landman.
Ten tweede vind er ook lijden plaats door Gods tegenstander Satan. Zie bijvoorbeeld het verhaal van Job of genezingen die de Heere Jezus deed, waar bleek dat deze een demonische oorsprong hadden.
Ten derde kan ziekte en lijden het gevolg zijn van leven in zonden. Deze staan echter het beeld niet in de weg. Een druivenstruik kent ook wilde loten. Ook zieke, rotte vruchten en beschimmelde trossen en ranken worden uit de plant gehaald, opdat de wijnstok gezond zal blijven. Maar zal de Landman ook niet eerst kijken of Hij tijdig deze kan behandelen, zodat er genezing zou zijn?
Dit is dus niet bedoeld als aanmoediging om te stoppen met het zoeken naar de oorzaak van ons lijden, maar wel om ons vertrouwen te stellen in het zorgvuldig en liefdevolle handelen van de onze God de Vader, de Landman, in Zijn zorg voor de Ware WIjnstok.
Besef ook hoe groots het is om dit te zeggen, want als wij de ranken mogen zijn en Christus is de Ware Wijnstok, dan zijn wij onderdeel geworden van Christus. We zijn Christus niet geworden, maar het resultaat van Hem! Kan het grootser?
Zingen: Daarom
Klik hier voor de tekst bij de muziek
Liederen
De gezongen liederen zijn niet opgenomen in de liedbundels, daarom is de tekst van de liederen / lyrics hieronder opgenomen.
Jezus is de Ware Wijnstok
Door: Harry Govers en Marijke Meerbeek © 1978
Refrein: Jezus is de Ware Wijnstok en Zijn Vader is de Landman
Jezus is de Ware Wijnstok en Zijn Vader en Zijn Vader is de Landman
Elke rank aan Hem die geen vrucht draagt neemt Hij weg
Maar elke rank die vrucht draagt, ja die snoeit Hij, ja die snoeit Hij
Zodat die rank meer vrucht gaat dragen
Wij zijn nu tans rijk, door het woord dat Jezus sprak
Blijf altijd in Zijn woord dan, dan verhoord Hij, dan verhoord Hij
Alle gebeden van Zijn kinderen
Liefde, rust en vrede en ook blijdschap en geduld
is de vrucht die elke rank zal dragen, elke rank zal dragen
Als wij in Jezus woord steeds blijven
Daarom…
Door Esther Tims © 1989 Album: Zomer in Oktober
Soms doet het pijn, als de bloem die in mij groeit wordt ingekort
Als wat in mij bloeit, als een verdorde bloesem afgesneden wordt
Als Iemand aan mij snoeit en dan bevreemd het mij:
Waarom ontneemt Hij mij, mijn bloem
Soms doet het pijn, wanneer een plan dat in mij groeit wordt opgeschort
Alsof het vuur dat in mij gloeit, alsof de gloed voldoende ruimte onthouden wordt
Alsof Iemand aan mij snoeit en mij geen vrijheid biedt
En dan begrijp ik niet…Waarom, waarom?!
Waarom neemt Hij nu van mij af, wat Hij toch eenmaal aan mij gaf?
Is er een plan dat verder rijkt, dan iemand kijken kan, dan iemand kijken kan?
Dan zegt een stem: De Landman snoeit Zijn wijnstok houten ranken kort
’t Is voor het komende seizoen dat nu een stukje van jou weggenomen wordt
Ik voel jouw pijn, wanneer Hij snoeit. Mijn kind ik weet er van.
Er is een beter plan…Daarom, daarom!
Daarom neemt Hij nu van jou af, wat Hij toch eenmaal aan je gaf
Er is een plan dat verder rijkt, dan iemand kijken kan, dan iemand kijken kan
Daarom…